dr hab. inż. Maciej Sibiński
adres: 90-924 Łódź, Wólczańska 211/215
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Doktorat polsko-francuski
Katedra Przyrządów Półprzewodnikowych i Optoelektronicznych poszukuje absolwenta kierunku Elektronika i Telekomunikacja, chętnego do udziału w programie polsko-francuskich studiów doktoranckich. Celem doktoratu jest wykonanie nowych przyrządów optoelektronicznych przy wykorzystaniu mikro i nanotechnologii półprzewodnikowej. Praca doktorska będzie prowadzona przy współpracy z francuskim centrum INSA w Lyonie.
Zainteresowane osoby proszone są o zgłaszanie się do dr Macieja Sibińskiego na adres maciej.sibinski@p.lodz.pl tel: 6312864 lub do sekretariatu Katedry, tel: 6312624
Maciej Sibiński urodził w Zgierzu a w roku 1994 ukończył I Społeczne Liceum Ogólnokształcące w Zgierzu w klasie o profilu matematyczno-fizycznym. W tym samym roku rozpoczął studia na Wydziale Elektrotechniki i Elektroniki Politechniki Łódzkiej, od roku 1997 realizowane w toku indywidualnym. W latach 1997-1999 w ramach programu TEMPUS uczestniczył w praktykach technologicznych w Technische Universitat w Berlinie, IRC w Isprze oraz State University of Gent w Belgii oraz w licznych ośrodkach krajowych. W 1999 odbył półroczny staż dyplomowy na University of Gent i obronił pracę magisterską pt: "Cadmium telluride solar cells" Od roku 1998 był zatrudniony najpierw jako asystent- stażysta a następnie jako asystent w Instytucie Elektroniki. W roku 2008, po obronie pracy doktorskiej pt: "Ogniwa słoneczne na bazie tellurku kadmu" został zatrudniony na etacie adiunkta w Katedrze Przyrządów Półprzewodnikowych i Optoelektronicznych.
Prowadzone przeze niego badania obejmują szeroką tematykę związaną z optymalizacją konstrukcji i technologii wytwarzania przyrządów półprzewodnikowych a w szczególności ogniw słonecznych. Głównym obiektem zainteresowania są cienkowarstwowe, heterozłączowe ogniwa polikrystaliczne, których budowa umożliwia zarówno obniżenie kosztów produkcji modułów słonecznych jak i optymalizację w celu wykorzystania nietypowych, alternatywnych materiałów podłożowych.
copyright (c) 2009